در این مقاله، کدهای قطبی که به تازگی توسط Arikan ارائه گردیده، برای تلفیق کدگذاری کانال و رمزنگاری استفاده شده است. بیت های کد قطبی به دو دسته تقسیم می شوند. دسته اول بیت هایی می باشند که به طور مجازی از کانال های با ظرفیت بالا عبور می کنند که به اختصار بیت های با ظرفیت بالا نامیده می شوند و اطلاعات بر روی آن ها قرار می گیرد. دسته دوم بیت هایی می باشند که به طور مجازی از کانال های با ظرفیت پایین عبور می کنند که به اختصار «بیت های ثابت» نامیده می شوند. در طرح پیشنهادی اول از بیت های ثابت به عنوان کلید رمز استفاده می کنیم، و بر روی تمامی بیت های این طرح (بیت های اطلاعات و بیت های ثابت) کلید رمز قرار می گیرد. در واقع در طرح 8 بیتی پیشنهادی Arikan، از 8 کلید رمز استفاده می کنیم. سپس در ادامه این مقاله روشی ارائه می شود که توسط آن می توان تعداد کلید رمز اعمال شده بر روی بیت ها را کاهش داد. این سیستم رمزنگاری موثر و مطلوب است که در آن، علاوه بر پیچیدگی زیاد و عدم همبستگی بین بیت ها، از حداقل کلید رمز در آن استفاده شده باشد.

از زمان های دور برای ارسال پیغام های محرمانه بین جوامع بشری، ارتباطات رمزی وجود داشته است. در تاریخ ایران نیز رمزنویسان از اقلام رمزی زیادی استفاده کرده اند. بعد از پدیدآمدن تلگراف، اقلام رمزی قدیمی کنار گذاشته و اقلام جدیدی اختراع شد و در مکاتبات و گزارش های محرمانه به کار رفت. در این پژوهش با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و به خصوص کتاب های چاپ سنگی و نیز اسناد تاریخی سعی می شود به سوال محوری چرایی از بین رفتن اقلام و خطوط سابق و چگونگی اختراع اقلام جدید از سوی رمزنگاران ایرانی و نیز تلاش آنان برای یافتن راه حلی به منظور رفع مشکلات ارتباطات رمزی از طریق کانالی امن در دوره قاجار، پاسخ داده شود. نتیجه این پژوهش نشان می دهد که در دوره قاجار به دلیل آغاز ارتباطات سیاسی و اقتصادی گسترده با دنیای غرب، آشنایی با رمزنگاری مدرن غربی ها و نیز پی بردن به سادگی و مشکلات استفاده از رمزنویسی سنتی، نیاز به استفاده از رمزنگاری پیشرفته در ارتباطات رمزی و به خصوص در تلگراف ها احساس شد. بنابراین عده ای از رمزشناسان ایرانی در این راستا اقلام رمزی جدیدی پدید آوردند که برای ارسال پیغام های رمزی داخلی و خارجی از اطمینان لازم برخوردار بود.

یک تصویر دیجیتال نمایش بصری از چیزی است که بصورت الکترونیکی ایجاد و کپی یا ذخیره شده است. امنیت تصاویر با توجه به استفاده گسترده از تصاویری که در شبکه یا در دیسک ذخیره می شوند، نگرانی مهمی در امنیت اطلاعات امروز است. بدلیل آنکه رسانه های عمومی غیرقابل اعتماد و در برابر حملات آسیب پذیر می باشند؛ رمزگذاری تصویر موثرترین راه برای محرمانگی و محافظت از حریم خصوصی تصاویر در رسانه های عمومی غیرقابل اعتماد است. در این مقاله یک الگوریتم جدید رمزنگاری تصویر براساس استاندارد رمزنگاری پیشرفته و دنباله DNA برای تصاویر خاکستری ارائه می شود. ما نحوه رمزگذاری و رمزگشایی داده ها در دنباله DNA براساس جایگزینی کدون ها و چگونگی انجام مراحل مختلف استاندارد رمزنگاری پیشرفته مبتنی بر DNA را توضیح می دهیم. الگوریتم در نرم افزار MATLAB 2012b پیاده سازی می شود و برای ارزیابی اثربخشی آن از معیارهای مختلف عملکرد استفاده می شود. تجزیه و تحلیل تئوری و تجربی نشان می دهد که الگوریتم پیشنهادی کارآیی بهتری در سرعت و دقت دارد. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل امنیتی ثابت می کند الگوریتم پیشنهادی مقاومت بیشتری نسبت به نویز و حملات شناخته شده از خود نشان می دهد؛ به طوری که شکست ناپذیری الگوریتم پیشنهادی 37.48% بهتر از الگوریتم های مورد قیاس می باشد

با توجه به پیشرفت تکنولوژی در دهه های اخیر، ارسال و دریافت ویدیو از طریق کانال های مخابراتی بی سیم با استقبال گسترده ای روبرو شده است. بدین منظور روش های بسیاری جهت بالا بردن کیفیت ویدیویی ارسالی ارائه گردیده اند. در این مقاله هدف بالا بردن PSNR (حداکثر نرخ توان سیگنال به توان نویز) به منظور بالا بردن کیفیت فریم های ویدیویی دریافتی در گیرنده با استفاده از بالا بردن نرخ کدکننده کانال در یک نرخ ارسال ثابت می باشد. اساس کار بدین صورت است که با استفاده از شبکه عصبی هوشمند و کد هافمن در استاندارد MPEG (نوعی فشرده ساز ویدیویی استاندارد شده)، اطلاعات ارسالی را به مقدار قابل توجهی فشرده می کنیم. سپس با توجه به مقدار فشرده سازی توسط روش پیشنهادی، اطلاعات فشرده شده را مجددا با کدکننده کانال ثانویه که نرخ کدگذاری آن وابسته مقدار فشرده سازی می باشد کد می شود. به این ترتیب روش پیشنهادی قادر است بدون افزایش حجم اطلاعات ارسالی برای هر فریم، نرخ کدگذاری کانال و در نتیجه محافظت از اطلاعات را در مقابل افزایش اعوجاج و خطای کانال بالا برده و توانسته است فریم های ویدیویی را نسبت به خطاهای کانال مقاوم تر سازد. در نهایت نتایج بدست آمده را با چندین نرخ ارسال برای منبع و چندین SNR (نرخ توان سیگنال به توان نویز) برای کانال با نتایج بدست آمده از روش های متداول مقایسه کرده ایم.

1با ظهور کامپیوترها و الگوریتم های کوانتومی، امنیت سیستم های رمزنگاری کلید عمومی کنونی می تواند با چالش روبرو شود. شکسته شدن ساختارهای رمزنگاری کنونی نیازمند کامپیوترهای کوانتومی چند میلیون کیوبیتی است که تاکنون ساخته نشده اند؛ اما با پیشرفت چشمگیر در فناوری ساخت تجهیزات کوانتومی در شرکت های پیشرو در این حوزه و احساس خطر جامعه ی رمزنگاری، احساس نیاز شد تا سریعاً راهکارهایی برای مقابله ارائه شود. در سال 2016 موسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST (برای حل این مسئله خواستار پیشنهادهایی از سراسر دنیا برای استانداردسازی طرح های رمزنگاری پساکوانتومی شد. در آن زمان سیستم رمز کدمبنای McEliece) و سیستم Niederreiter معادل آن) با وجود اثبات مقاومت در برابر الگوریتم های کلاسیک و کوانتومی، به علت کلیدهای عمومی بزرگ مورد پذیرش قرار نگرفت. در آخر، سیستم های رمز McEliece Classic، HQC و BIKE سیستم های رمز در دسته ی رمزنگاری کدمبنا هستند که به مرحله نهایی این مسابقات راه یافته اند و منتخبین این دسته ی رمزنگاری نهایتا تا پایان سال 2024 معرفی خواهند شد. در این مقاله تلاش شده است تا علاوه بر مرور تحولات صورت گرفته برای بهینه سازی ساختارهای کدمبنا، طرح های رمزنگاری کدمبنای منتخب و آخرین وضعیت استانداردسازی McEliece Classic نیز بررسی شود.

ظهور رایانه های کوانتومی و قدرت پردازش بالای آن ها، به حل مسائلی منجر خواهد شد که رمزنگاری های امروزه ی ما در تمامی کاربردهای نظامی و غیرنظامی، بر پایه ی فرضیه ی غیرقابل حل بودن آن مسائل استوار هستند. شکسته شدن و تحت تأثیر قرار گرفتن رمزنگاری های امروزی را می توان مهم ترین دلیل برای اثبات قدرت پردازش رایانه های کوانتومی بیان کرد. با این حال با توجه به عدم نیاز رمزنگاری های پساکوانتومی به زیرساخت های کوانتومی، امکان پیاده سازی آن بر روی زیرساخت های فعلی، و همچنین مقاومت در برابر رایانه های کلاسیک و کوانتومی، تنها راه باقی مانده برای حفاظت از ما، در عصر انتقال به کوانتوم خواهند بود. بنابراین در این پژوهش با مطالعه رایانه های کوانتومی، و رایانه و رمزنگاری های کلاسیک پرداخته و ضمن معرفی انواع مختلف رمزنگاری های پساکوانتومی، دلایل و لزوم به کارگیری آن ها بیان شده است. سپس با استفاده از روش SWOT و ارائه پرسشنامه و تحلیل شکاف، راهبردها و راهکارهای لازم در جهت به کارگیری رمزنگاری پساکوانتومی در کشور ارائه شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهند که ایران در ناحیه ی WT قرار گرفته است و راهبردهای متناسب برای مقابله با تهدیدات و پوشاندن نقاط ضعف این ناحیه به صورت خلاصه شده شامل این موارد هستند: 1) ایجاد یک مرکز ملی برای تعیین و تصویب رمزنگاری های پساکوانتومی استاندارد و مورد تایید. 2) ایجاد تمایل به همکاری در بین متخصصان و نخبگان ایرانی رمزنگاری پساکوانتومی. 3) جذب بودجه و توجه ارگان های دولتی و خصوصی در زمینه اهمیت پیاده سازی این روش رمزنگاری. 4) فراهم کردن زیرساخت آموزشی و تبادل اطلاعات.